Ο Αντρέα Βερόκκιο

Ο Αντρέα Βερόκκιο

 O «Δαβίδ» στέκεται πάνω από το καταπονεμένο κεφάλι του Γολιάθ

 (1435-1488) διακρίνεται για την απόδοση ψυχικών καταστάσεων στα περίτεχνά του γλυπτά. O «Δαβίδ» (περίπου 1475), νεαρός και λυγερόκορμος στέκεται πάνω από το καταπονεμένο κεφάλι του Γολιάθ με μια έκφραση ψυχικής ικανοποίησης και σιγουριάς, ενώ στο γλυπτό μνημείο «Βαρθολομαίος Κολλεόνε» (1481-1488), ο Βερόκκιο δίνει πολύ παραστατικά το χαρακτηριστικό τύπο του αδίστακτου επαγγελματία πολεμιστή που αναλαμβάνει δίχως δεύτερη σκέψη, με πληρωμή, εργολαβικά, τη διεξαγωγή πολεμικών επιχειρήσεων.

Ο μεγαλύτερος όμως γλύπτης της Αναγέννησης είναι αναμφισβήτητα ο Μικελάντζελο ή Μιχαήλ ‘Αγγελος. Στο έργο του, το ανθρώπινο σώμα ιδίως το γυμνό αποθεώνεται είναι η πρώτη φορά που γίνεται κάτι τέτοιο από τα χρόνια της αρχαιότητας. Το αδρό φτιάξιμο των μυώνων και η τέλεια διάρθρωση του κορμού και των μελών γύρω από ένα στιβαρό και πειστικό κεντρικό άξονα με την καλομελετημένη κίνηση, δίνει στα γλυπτό του, όπως στο «Δαβίδ» (1501-1504) μια μνημειακή και ηρωική αίσθηση όπως επίσης και μια απαιτητική επανεμφάνιση του γυμνού στο προσκήνιο της τέχνης.

Σε συνθέσεις του όπως στο ανάγλυφο «Κενταυρομαχία» (1491-1492), ο αδρός και τολμηρός χειρισμός των όγκων και ιδίως η μυθολογία εντυπωσιάζουν.

Μ’ αυτή τη μαεστρική μεταχείριση των όγκων γίνεται πλήρης εκμετάλλευση του φωτός-σκιάς, ενώ η κίνηση και πλοκή των φιγούρων σε συνδυασμό με το παιγνίδισμα του φωτός, δημιουργούν μια ανήσυχη ενεργητική ατμόσφαιρα, ταιριαστή στο Θέμα.